Palu tot Malang

Laatste keer was ik aan het wachten tot de verlenging van me visum afgerond was. Dit ging best vlot en binnen 2 dagen kon ik me paspoort weer ophalen.
De volgende dag de bus genomen en na een uur of 12 aangekomen in Ampana. Hier de volgende dag de ferry geprobeerd te nemen naar de Togean Islands, maar deze was helaas vol.
Nog een dagje gewacht en de volgende ochtend een lokaal bootje genomen naar Poya Lisa, een klein eilandje in de Togean archipel. Bij aankomst bleken alle bungalows helaas bezet te zijn. Ik had wel gereserveerd de dag ervoor en bij de eigenaar van de bungalows in Ampana had gebeld en een brief geschreven waarop mijn reservering bevestigd was.
Dit bleek een beetje apart te zijn aangezien er geen telefoon of internetverbinding is op het eiland. Na wat praten met de manager kon ik die nacht in het restaurant op de grond slapen, de volgende dag zou er wel plek vrij komen. Uiteindelijk heb ik iemand gevonden bij wie ik een nachtje op de kamer kon slapen zodat ik niet in het restaurant hoefde te slapen.
De volgende dag kreeg ik inderdaad me eigen bungalow en was het probleem opgelost. Ik was niet de enige met wat reserveringsproblemen, er kwamen in de opvolgende dagen nog regelmatig mensen die 'geserveerd'hadden maar toch weggestuurd werden. Als alle bungalows vol zitten vinden ze het prima en dat is dan jammer voor degene die later komen, reservering of niet.
Uiteindelijk heb ik een dag of 8 doorgebracht op het eilandje, langer als gepland maar aangezien het einde van de rammadan was lag het vervoer van de ferry's een week stil. Ik heb me hier prima vermaakt met 3 andere Nederlanders met snorkelen, beetje lezen, s'avonds Uno spelen en een biertje drinken. Was prima vol te houden :)

Uiteindelijk na 8 dagen met de 3 Nederlanders de ferry gepakt naar een grotere plek om daarvandaan de grote ferry naar Gorontalo te pakken op het vaste land van Sulawesi. Dit was ook een memorabel ritje op de boot, het binnenkomen was dringen, ellebogen en ieder voorzich als een idioot een plekje zien te bemachtigen op een veels te volle boot.
Het kwam er op neer dat alle toeristen buiten op het bovendek terecht kwamen om daar te slapen. De locals hadden zich alle stoelen en bedjes al toegeeigend, die hadden dit spelletje al vaker gespeeld waarschijnlijk. Achteraf hadden we mazzel dat we buiten konden slapen (en het droog bleef). Aangezien het binnenin al snel te smerig was om aan te gluren met peuken en rochels overal waar mensen tussen liggen te slapen.
Het benedendek was helemaal bizar hoeveel mensen daar ingeprakt waren, maar goed daar zijn ze zelf gaan liggen.
Na een paar biertjes nog best aardig geslapen en na 13 uur aangekomen in Gorontalo. Hier met een hoop omwegen een auto kunnen vinden die ons naar Manado kon brengen. Na een uurtje of 10 aangekomen in Manado en meteen doorgegaan met een boot naar Bunaken Island. Hier kookte de vrouw van ons guesthouse nog wat eten voor ons en daarna meteen gaan slapen. De volgende dag van hotel wisseld en een middagje wezen snorkelen. Bunaken staat bekend om de mooie onderwaterwereld
Dat bleek ook wel te kloppen en het snorkelen was super met mooi koraal en nog een stuk of 6 schildpadden gezien. De volgende dag nog 2 duiken gedaan, deze vielen helaas een beetje tegen. Het koraal was zeker een van de mooiste wat ik gezien heb, helaas zat er niet veel vis en daar gaat het toch ook voor een groot deel om. Nog wel een groep van 15 dolfijnen gezien die met de boot meezwommen dat was wel super.

Na Bunaken met Mendie terug gegaan naar Manado en smiddags meteen een tour gedaan naar het Tankoko National Park. Hier met een noodvaart doorheen gegaan, we kwamen om de tarsiers te zien kleine aapjes van een centimeter of 15. Ik had ze in de Filippijnen al een keer gezien, maar het blijven leuke beestjes. Onze tourguide wist ze precies te vinden en liet ons een familie zien die in een holle boom woonde, grappige was dat hij ons ook kon vertellen dat de tarsiers in het Nederland spookdiertjes heten, wat wij allebei niet wisten. Zo leer je toch nog is wat :)
Na de tarsiers bracht hij ons nog bij een groep zwarte makaken, die we van heel dicht bij konden zien en een beetje rond ons heen renden en totaal niet bang voor ons leken. En zo stonden we na een uur alweer bij de auto, tarsiers en makaken gezien check en nu weer terug naar Manado.
De volgende ochtend om half 7 de bus gepakt naar Tomohon om de markt te zien en de vulkanen te bekijken. De markt van Tomohon is bij verreweg de goorste waar ik ooit geweest ben. Men zegt dat de Minahasans (het volk in dit gedeelte van Sulawesi) alles eten met 4 poten behalve de tafel :). Dat bleek wel aardig te kloppen...
Het ergste was toen we aankwamen er al 4 honden dood op de grond lagen in het niets te staren. Even later kwam er een mannetje met een gasbrander om het haar van de honden af te branden. Helaas hadden ze 2 van de honden niet goed doodgeknuppeld en die begonnen dus luid te kermen en piepen toen ze levend verbrandden. Toen stopte hij wel even en kregen ze nog een paar tikken op dr kop tot ze echt dood waren en ging hij weer verder met branden waar hij gebleven was. Later werden de ander 6 honden in het kooitje omstebeurd jankend het kooitje uitgetrokken en doodgeknuppeld.
Na deze slachting maar gauw weggelopen omdat het te erg was om naar te kijken. Nog wel even wat andere specialiteiten kunne zien zoals flinke stapels geflambeerde vleermuizen met een grote stapel afgehakte vleugels achter zich. Ratten met een stok in dr ster, zodat je ze lekker als een lolly af kunt kluiven. Nog 2 katten die ook met de gasbrander klaar werden gemaakt voor de verkoop, verder nog heel veel honden die al kaal gebrand waren en wat varkens.
Al met al een behoorlijk bizarre ervaring die het buffel en varken slachten op de ceremonie in Tana Toraja maar kinderspel maakte.

Na deze start van de morgen maar aan iets aangenamers begonnen en een busje gevonden met een indonesische familie die ons naar de vulkaan wou brengen. Na een hoop communiceren met mensen die geen engels kunnen zou hij ons naar de top van de vulkaan brengen. Helaas kan je helemaal niet met de auto naar de top en moet parkeerde hij ergens 200 de vulkaan op waar de weg ophield. Aangezien we geen zin hadden om een uur of 2 a 3 de vulkaan op te klauteren in de volle zon, de driver uiteindelijk zover gekregen dat hij ons bij de andere vulkaan zou brengen. Helaas na een paar grote kuilen begon het autootje te roken eerst van buiten en toen ook binnenin de auto.
Waarschijnlijk was het water of de olie op ofzoiets. Gelukkig stopte er een man met een goeie auto die ons wel het laaste stuk naar boven kon brengen. Hier even van het uitzicht genoten en door de man terug gebracht naar de bushalte, de man wilde niet eens geld hebben en wou ons gewoon helpen super relaxt!
De rest van de dag heel lui geweest genoten van de luxe van een tv op de kamer met een bezorgde pizza :)
Volgende dag wat nuttige dingen gedaan zoals een vliegticket boeken en naar de kapper geweest, de kapper was niet helemaal zo als ik het wilde maarja ik had gelukkig ook niet op iets bijzonders gerekend hier.
De volgende dag voornamelijk gewacht om me vlucht naar Java. Mendie was de dag ervoor al naar Flores gevlogen.
Na 2,5 uur vliegen aangekomen in Surubaya hier meteen een hotel gezocht en op gaan slapen. S nachts nog wel een keer wakker geworden met heel veel muggenbulten en een kakkerlak die tussen me lakens kroop, gadver. Me een kwartiertje vermaak met het uitmoorden van de muggen en de kakkerlak, me klamboe toch maar opgehangen en weer gaan slapen.
Sochtends de trein genomen naar Malang, een hele trage trein met veel stops. Maar goed voor 30 cent 3,5 uur in de trein kan je ook geen wonderen verwachten natuurlijk. De dag erna in Malang een tour geboekt om naar de Bromo en Ijen vulkanen te gaan. Snachts om 1 uur opgehaald om naar Bromo te gaan om de zonsopgang te zien. Hier gekeken hoe de zon op kwam over de kraters was heel mooi, maar ook heel toeristisch. Wat dus heel veel dringen betekende om een foto te kunnen maken. Na de zonsopkomst met de jeep naar de krater zelf gereden om deze te beklimmen, hier waaide het enorm en werd je dus compleet gezandstraald. Bovenop even gekeken maar na 10 minuten weer terug gegaan met ogen, neus en mond vol met vulkaanzand.
Na de krater met het busje verder gegaan richting het hotel in de buurt van de Ijen vulkaan. Hier gedoucht, gegeten en om half 9 gaan slapen, omdat we om 1 uur weer vertrokken richting Ijen.

Om 2 uur begonnen aan de steile anderhalf uur durende klim naar boven. Dit was zeker de moeite waard, omdat je bij Ijen snacht het zogenaamde blauwe vuur hebt. Dit is een altijd brandend vuur uit een zwavel poel. Het zag er supermooi uit en was zeker mooier dan de Bromo vulkaan en een stuk minder toeristisch vreemd genoeg. Het bijzondere is de mannetjes die grote hoeveelheden zwavel uit de poel pakken af laten koelen in het water in dan met 2 manden op hun rug met 40 tot 60 kilo blokken zwavel terug de berg opklimmen. De enige bescherming die ze gebruiken is een zakdoek tegen de zwaveldamp.
En dat is niet veel als de wind af en toe draaide en je recht in de zwaveldamp staat krijg slaat je keel meteen dicht, geen heel gezond beroep dus. Na het vuur gezien te hebben terug naar boven geklommen om de zonsopgang te zien vanaf de rand van de krater.
Na de zonsopkomst terug naar beneden gegaan, met de bus naar de ferry naar Bali gegaan waar een aantal mensen mee meegingen. Na de dropping begonnen aan de terugreis naar Malang en daar na 8 uurtjes weer aangekomen. Ik zit nu ook nog in Malang en ga morgen denk ik naar Yogyakarta en dan later Jakarta voor mijn laaste paar dagen in Indonesie voor me visum verloopt.

Bedankt voor de reacties en tot horens!
Cheers!