Bali tot Palu

Al weer een maandje op weg bijna.
Na de vlucht via Shanghai aangekomen op Bali, hier een taxi opgezocht en naar Seminyak gegaan om een hostel te zoeken. In Seminyak 2 dagen besteed met een beetje bijkomen en savonds een filmpje kijken met mensen uit het hostel.
Aangezien het hoogseizoen was en het heel erg druk was in dit gedeelte van Bali besloten om naar het rustigere Lombok te gaan. 2 Braziliaanse meiden gevonden die datzelfde idee hadden, dus de volgende ochtend een taxi gedeeld naar de ferry.
Na een uur of 6 op de ferry aangekomen in Lombok, hier met zn 3en vervoer geregeld naar Kuta Lombok een klein surfplekje aan de zuidkust. Na een uur of 2 in Kuta aangekomen en een slaapplek gezocht, nog even gegeten en vroeg gaaan slapen.
De volgende dag een andere slaapplek gezocht, die goedkoper was. Op zoek gegaan naar de surfplekken rondom Kuta, helaas waaide het heel erg die dag en was er dus niets te zien. Volgende ochtend vroeg opgestaan en met de scooter een gedeelte ten oosten van Kuta gaan verkennen.\
Voornamelijk heel veel rijstveldjes, palmbomen en een heleboel waterbuffels, en alles op een heel rustig tempo. Savonds film gekeken in een bar met 4 Nederlandse en een gedronken. Dag erna weinig gedaan, mooi strandje uitgezocht en savonds met een paar Australiers aan de bar gezeten.
Er was al die tijd steeds harde wind, dus van mijn eigenlijke idee om te gaan surfen is helemaal niks terecht gekomen. Nog wel een dag met de scooter het gedeelte ten westen van Kuta verkend, wat ook heel veel rijstpaddies waren en buffels en kleine dorpjes van niks.
Wel heel rustgevend allemaal dat tempo van leven. Savonds nog een paar keer met een kampvuurtje op het strand gezeten bij de reggaebar om bij te komen na een drukke dag strand.

Na een dag of 5 in Kuta, sochtends begonnen naar de lange reis overland van Lombok via Sumbawa naar Flores. Kwam die ochtend ook nog een meisje tegen die in een bungalowtje naast mij sliep, waar ik in Noosa Australie 2 dagen mee gesurfd had een maand of 6 geleden. Its a small world, zij was op weg naar Oost-Timor om daar te gaan werken.
Hierna begonnen aan de busreis tot de ferry, de bus reed de ferry op en iedereen moest zn plek gaan zoeken op de ferry. 10 minuten later komt er een gestressd mannetje naar boven gerend om mij en nog 2 toeristen te zoeken, de buschauffeur was de verkeerde ferry opgereden en was inmiddels al op weg naar de goede. Vlug met de man meegelopen en via de zijkant nog gauw van de ferry af kunnen klauteren terwijl ze deze al aan het losmaken waren.
De goede ferry opgegaan en na 2 uurtjes varen aangekomen op Sumbawa hier de volgende bus in om heel het eiland over te steken van west naar oost. Helaas zat ik hier in de superkrappe bus naast iemand die moest kotsen, eerst in het gangpad en toen nog 2 keer in een plasticzakje. Waardoor hij dus lekker een uur of 5 met 2 zakjes kots met een knoop dr op naast me heeft gezeten...
Uiteindelijk ergens gestopt en inmiddels zelf ook misselijk begonnen met wachten op de volgende bus die het laaste gedeelte van het eiland zou doen. Na 2,5 uur kwam er eindelijk een bus en dus het laaste gedeelte afgelegd naar de pier voor de volgende ferry van Sumbawa naar Flores. Hier ook nog 2 uur gewacht tot de boot eindelijk wegging. Op de boot met de andere toeristen gezeten en ons een beetje vermaakt met niks doen. Uiteindelijk na een totale reisduur van 34 uur aangekomen in Luabanbajo op Flores.
In Luabanbajo helaas nog 1,5 uur bezig geweest op een veels te dure slaapplek te bemachtigen en ook maar meteen een tourtje geboekt voor de volgende ochtend, dat kan er ook nog wel bij.
Volgende ochtend dus om een uur of 6 weer opgestaan om de tour naar Rinca (een van de Komodo eilanden) te doen, om de Komodo dragons te zien.
Toevallig hadden de 2 Deense en een Indonesier van de vorige dag op de boot dezelfde tour geboekt en gingen we dus met zn vieren opweg. Eerst een uurtje of 4 varen naar Rinca, hier vervolgens je ticket kopen en kregen we een rondleiding met een gids die ons de Komodo Dragons liet zien en de andere beesten die er rondlopen op het eiland zoals apen, buffels en wat herten. Was heel bijzonder om te zien zulke enorme varanen van 1,5 tot 2 meter. Na een uurtje of 2 weer terug gegaan naar de boot die ons op een mooie snorkelplek zou brengen waar we een tijdje konden snorkelen en op het strand konden liggen. Na het snorkelen weer aan de reis terug begonnen en meteen weer een bus geregeld voor de volgende dag aangezien er in Laubanbajo niks meer te doen was.
De busrit van Luabanbajo naar Ende duurde een uur of 14 en ik was al behoorlijk grieperig, dus er leek geen eind aan te komen. In Ende dus meteen naar bed gegaan en heerlijk uitgeslapen, smiddags de volgende bus genomen naar Moni. In Moni een guesthouse gevonden en savonds in een lokaal tentje gegeten met eten klaargemaakt in bamboe en andere traditionele manier, was lekker en weer is wat anders dan nasi goreng elke dag :)
Volgende ochtend om 4 uur opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien over de Kelimutu vulkaan. Met een ojek (motor) naar boven gebracht en hier in de kou gewacht op de zonsopgang, het bijzondere van Kelimutu zijn de kratermeren, eentje is diepzwart, eentje is diepblauw en een is turquase en deze schijnen vooral bij zonsopgang heel bijzonder te zijn. Helaas was het heel erg bewolkt dus kwamen de kleuren niet helemaal tot hun recht, maar mooi was het zeker. Na 2 uur op de top weer naar beneden gegaan met de ojek en een ontbijtje genomen, hierna de bus naar Maumere genomen en daar om een uur of 1 aangekomen.
In Maumere een travelagency opgezocht die een vliegticket konden regelen voor de volgende dag. Uiteindelijk 3 uur zitten wachten tot er eindelijk iemand kwam die daadwerkelijk een ticket kon boeken (gelukkig maar dat ik een laptop heb met heel veel gameboy spelletjes :)).
Ticket dus geboekt om de volgende dag naar Makassar in Sulawesi te vliegen. Savonds een tijd met Jim gezeten, een Indo die in Nederland geboren was en daar 30 jaar had gewoond en er weggegaan was voor de gestresste mensen en overal druk om maken nu werkte hij al 20 jaar als reisgids in Indonesie. Hij woonde ook weer ergens op een klein eilandje, met af en toe stroom en water uit een put. Hier had hij een aantal jaar een hostel gerund om een beetje rond te komen, maar dat liep niet zo goed meer dus was hij ermee gestopt. Als gids zijnde kon hij me dus een hoop vertellen over de lokale cultuur en gebruiken, was heel interessant.

Sochtends om 10 uur op het vliegveld aangekomen met 2 engelsen die dezelfde vlucht als mij hadden. Helaas was er iets mis met het vliegtuig en gingen we dus uiteindelijk om half 5 eindelijk een keer vliegen, voor mij maakte het niet zoveel uit de engelsen hadden nog een aansluiting naar Kalimantan dus zij moesten ook verplicht een nacht in Makassar blijven. Savonds in Makassar met de engelsen wat gaan eten op de vismarkt, hier kan je je tropische vis aanwijzen in de koelbox en dan wordt het voor je klaar gemaakt. Moet zeggen dat het erg lekker was. Na het eten nog een biertje gedronken met een Nederlands meisje die net met de boot van Java naar Sulawesi was gekomen als enige blanke, een bijzondere ervaring dus ook.
Mn dag in Makassar besteed met een het regelen van een busticket naar Rantepao en nog met een Canadees uit me hostel Fort Rotterdam bezocht, dit was de enige bezienswaardigheid in Makassar en was om eerlijk te zijn niet heel bijzonder. Savonds de nachtbus naar Rantepao genomen in een zowaar comfortabele bus, aangezien je normaal 3 x opgevouwen zit tussen de krappe bankjes was dit heerlijk. Sochtends dan ook redelijk fit aangekomen in Rantepao en een guesthouse gezocht. Hier een beetje rondgelopen door de omgeving rondom Rantepao. En een gids geboekt voor de volgende dag om een van de traditionele begrafenis rituelen te kunnen bezoeken hier in het gebied dat ze Tana Toraja noemen.
De begrafenissen in Tana Toraja gaan samen met het slachten van buffels en varkens die de dode mee begeleiden naar de hemel. Nagenoeg alle begrafenissen worden in de droge periode van July en Augustus gehouden. Dit betekend dus ook als iemand in oktober overlijd, wordt er een chemisch goedje in het lichaam gespoten om het ontbinden tegen te gaan en wordt het lichaam van de persoon in huis neergezet tot het July is en alle familie vanuit heel Indonesie naar het dorpje kan komen om de begrafenis bij te wonen. Zolang de overledene in huis staat wordt deze dan ook niet als dood beschouwd maar als ziek, pas na de begrafenis is de persoon echt dood.
De mensen in het Tana Toraja gebied wonen in traditionele huizen met een dak dat lijkt op de boeg van een schip, aan de voorkant van het huis hangen allemaal buffelhoorns. Hoe meer buffelhoorns er hangen, hoe meer aanzien (geld) de familie heeft. De buffelhoorns zijn afkomstig van het aantal geslachte buffels tijdens de begrafenis, hoe rijker een familie hoe meer buffels ze dus kunnen kopen om te slachten.
De dag begonnen met een aantal dorpjes bezoeken met de traditionele huizen. Later nog gestopt om wat menhirs te zien, hoe hoger de menhir, hoe meer buffels ook weer geslacht. Hier ook nog wat graven gezien die uitgehakt waren in de rotsen, voor de rijkere mensen.

Uiteindelijk dus bij de ceremonie aangekomen en door de gids geintroduceerd aan de familie van de overledene, en hierbij een slof sigaretten gegeven als geschenk om de ceremonie bij te mogen wonen. Bij het binnenkomen van het dorp gezien dat de buffels, al dood waren aangezien er op verschillende plekken mannen met machetes in een hoop vlees zaten te hakken en er nogal een hoop bloed en ingewanden lagen overal. Nog wel getuige geweest van een aantal varkens dat vastgebonden aan bamboestokken luid schreeuwend werd aangedragen, die waarschijnlijk al aanvoelden wat er ging gebeuren aan het vreselijke geschreeuw te horen. De varkens kregen een messteek onder de rechtervoorpoot en dan zette een van de mannetjes zn voet op het gat om wat druk op te bouwen, tot het bloed eruit spoot en het varken hard spartelend langzaam doodbloedde.
Vervolgens werden de ingewanden eruit getrokken en werd het haar erafgebrand met een gasbrander. Daarna worden ook zij in stukken gehakt en uitgedeeld aan de aanwezige gasten als dank voor hun komst. Na een tijdje werden we getrakteerd op een maaltijd van rijst en vers geslacht buffelvlees, dat in 2 grote bakken in water was gekookt. Samen met de 2 Canadezen waar ik mee was de buffel maar opgegeten uit respect, maar lekker was anders. Na het eten begon de dienst, wat een soort kerkdienst was, aangezien het een christelijke familie is. Het traditionele animisme komt wel eerst maar vervolgens was er een preek en wat zingen. Het bizarre was dat ondertussen nog stukken buffel en varken dat niet opgegeten werd in het zonnetjes lag te rotten, met circelende arenden erboven die wachtten tot de zwerfhonden eindelijk uitgegeten waren.
En daarbij ook een hoeveelheid vliegen die ik nog nooit bij elkaar gezien had. Ondertussen ook 2 jongentjes van een jaar of 4 die op dr gemak tussen het bloed en de ingewanden probeerden de vliegen te vangen in plastic bekertjes... het is maar net waar je aan gewend bent blijkt maar weer. Na de kerkdienst kwamen er ook nog een aantal mensen van de lokale politieke partijen om mensen te overtuigen vooral op hun te stemmen bij de aankomende verkiezingen, mooie gelegenheid zeker als het hele dorp bij elkaar is?
De ceremonie was behoorlijk droevig met een hoop huilende en schreeuwende familie, aangezien het om een meisje van 23 ging die een ernstige ziekte had. Normaal schijnt het vaak een ceremonie met veel dans en plezier te zijn als het om oudere mensen gaat, dan viert men als het ware dat je een mooi leven gehad hebt ipv erom te rouwen. Na de dienst werd de kist weggedragen en bijgezet in een graf, wij zijn vervolgens nog naar een dorpje geweest waar ze traditionele kleden maakten met een weefgetouw. En als laatste naar een van de grotten waar ze de doden ook opstapelen in kisten die gedecoreerd zijn als boot, of varken of iets anders. Was een vrij aparte plek en werd volgens mij niet heel netjes bijgehouden aangezien het vollag met schedels en botten overal.
De volgende dag uitgeslapen en een bus geboekt voor de volgende ochtend. Snacht een keer keer of 30 op het potje gezeten, waarschijnlijk van die lovely gekookte buffel en dus de volgende dag de bus niet genomen aangezien ik niet meer als 10 meter bij de wc vandaan kon. Heel de dag gerelaxt en uiteindelijk savonds naar de buscompany gegaan om me ticket om te zetten naar de volgende ochtend.
Sochtends dus de bus genomen en na een 14 uur durende rit over gruwelijk slechte wegen aangekomen in Tentena. In Tentena meteen gaan slapen en de volgende dag een beetje rondgekeken en de volgende bus naar Palu geregeld. De bus naar Palu duurde ook een aangename 13 uur en de weg was misschien nog wel slechter ook al dacht ik dat dat niet kon. In Palu het kantor immigrasie opgezocht om me visum te verlengen, alle papieren verzameld en de rest van de dag besteed met het maken van kopietjes, pasfoto's en formulieren laten uittypen. Volgende ochtend dus weer terug met alle papieren en alles ingeleverd, het krijgen van de stempel voor nog 30 dagen Indonesie gaat maximaal 5 dagen kosten. Dus op het moment zit ik effe vast in Palu een stad in Centraal Sulawesi waar niks te beleven is, ik nagenoeg de enige toerist ben en er behalve in me hostel en het immigratie kantor geen engels gesproken wordt.
Gelukkig maar dat ik van Jim in Maumere een hoop films heb gekregen dus ik zing me tijd hier wel uit de komende dagen.
Nou dat was het wel voor zover hopelijk valt het mee en kan ik hier over een paar dagen weg, maar we zullen het zien ik reken maar nergens op dat is het makkelijkst :)

Ciao!