Wellington naar Invercargill

Een week of 2 geleden was ik in Wellington, hier hebben we de volgende dag de ferry genomen van het noordereiland naar het zuidereiland. De overtocht zelf duurde een uur of 3, maar was mooi met uitzicht op de fjorden van Malborough Sound. Na de overtocht van Picton doorgereden naar Nelson, wat info gezocht over het National Park waar we naar toe wilden en op weg gegaan richting het noorden. Onderweg nog 2 lifters opgepikt die naar dezelfde bestemming wilden als wij.

De volgende ochtend vroeg de watertaxi genomen om de Abel Tasman Coastal Walk te doen een wandeling van 4 dagen en 3 nachten langs de kust van het National Park. De watertaxi dropte ons bijna bij het eindpunt, waarvandaan wij langzaam aan terug moesten lopen naar de auto. De eerste dag was redelijk zwaar, met veel zon en een hoop bagage de berg op klimmen. We hadden namelijk voor 4 dagen eten, een kookstel, pan en tent enz. bij ons :). Uiteindelijk aangekomen bij onze campsite Muttoncove, een verlaten strandje met heerlijk helder water om in te zwemmen en een plaats voor de tent nog geen 10 meter van de zee. Die avond nog een vuurtje gemaakt met de 3 andere campers en redelijk op tijd gaan slapen.

De dag erna een uur of 6 gelopen naar de volgende campsite, ook een hele mooie aan het strand. Helaas zat het hier ook vol met sandflies, de locale draculas die je helemaal lek steken. hier dus voornamelijk even gegeten en vlug de tent ingegaan omdat buiten zitten niet echt plezierig was.
Sochtends op tijd weer gaan lopen om aan de sandflies te ontsnappen, Na een uur of 4 aangekomen in onze volgende campsite Watering Cove. Een hele kleine campsite direct aan het strand, maar gelukkig wel vrijwel sandgfly vrij. Tijdens het nemen van een frisse duik een hoop mossels ontdekt op de stenen, hier dus mooi gebruik van gemaakt om deze te plukken en te koken voor savonds door de noodles :).
Na deze heerlijke maaltijd nog me 2 andere campers buiten gezeten en een beetje gewed hoe hoog het water zou komen snachts, aangezien dit al behoorlijk dicht bij onze tentjes kwam die op het zand stonden. Uiteindelijk bleef er nog een meter of 3 over tussen het water en de tentjes, no worries dus.

De laatste dag teruggelopen naar de auto in een uur of 4, hiervandaan naar Richmond gereden om boodschappen te doen en onderweg langs een riviertje met wederom een overvloed aan sandflies geslapen.
Sochtends doorgereden naar de westkust. Eerst nog gestopt langs de Buller River om te `douchen´. Aangezien de simpele campings langs de Abel Tasman Track geen douches hadden, was een beetje zoet water wel welkom. De Buller river stroomt behoorlijk, dus hier kan je jezelf heerlijk mee laten sleuren in de stroming. Na uitgespeelt te zijn in de rivier, doorgereden naar Cape Foulwind een uitsteeksel aan de westkust. Hier even rondgekeken en beneden een supermooie plek gezien om die nacht te slapen. Naar beneden gelopen naar de 2 mensen die aan het vissen waren en gevraagd of dit prive land was, dit was niet zo, dus wij konden er ook slapen. De vissers gaven ons een lift terug naar boven om vervolgens met onze eigen auto over de hele slechte weg met grote keien en gaten bij het uitzicht te komen wat we wilden. Hier savonds met wat biertjes gezeten om de sunset te zien, was super!

De volgende ochtend naar Punakaki gereden om de Pancake Rocks te zien, dit waren eigenlijk rotsen door het weer afgesleten in dunne laagjes, vandaar pannenkoeken.
Na de Pancakes in Hokitika beland, hier zouden wat glowworms te zien zijn. Ipv glowworms vonden we een vervallen dorpje een soort ghosttown, Een community vol vervallen gebouwen die allemaal in plotseling verlaten leken te zijn, een leeg kerkje, leeg communitycenter, lege werkplaats, leeg ziekenhuis en nog meer leegstaande huizen. Het vreemde was dat bv in de werkplaats en ziekenhuis de stroom nog gewoon werkte en het water ook niet afgesloten was, in het ziekenhuis stonden ook nog de bedden en sommige apparatuur, heel apart.

Als je dat ziet wil je natuurlijk naar binnen om te kijken, helaas waren alle deuren op slot niet open te krijgen. gelukkig waren ze 2 ramen vergeten op slot te doen dus konden we toch naar binnen. Bij het open maken van het raam kwam er wel een smerige lucht naar buiten van lucht die te lang opgesloten is, maar eenmaal binnen viel het wel mee. Helaas waren alle deuren van binnen ook op slot dus konden we maar 2 kamers zien. Na dit gezien te hebben verder gaan verkennen bij het hostel dat er ook nog was, dit zag er ook vervallen en gammel uit me vergeelde gordijntjes en stoffige kamertjes met oude matrassen en troep. Aan de ander kant van het hostel daarintegen waren een aantal bedden opgemaakt , al zag het er net zo vies en armoedig uit met de vergeelde gordijntjes en jaren 70 bloementjesbehang. Aan het einde begon er ineens een hond te blaffen en kwam er een man naar buiten die in het hostel ´woonde´. Het bleek dat het ziekenhuis en bijbehorende werkplaats kerk enz. ergens in de jaren 90 al was verlaten alleen had niemand ooit de moeite genomen om de spullen weg te halen en stroom en water af te sluiten. Het hostel was volgens hem nog wel in gebruik, maar het had op het moment geen gasten , wat opzich wel begrijpelijk was.
Na dit vreemde dorpje verder gereden langs de westkust en bij Lake Mahinapua geslapen.

De dag erna naar Franz-Josef en Fox gletschers gegaan voor wat wandelingen. Helaas geen tochtjes op de gletscher, want daarvoor moet je met een helikopter en dat was een beetje te prijzig. Savonds nog wel een geweldige vuurrode sunset gezien op Mt. Cook en Mt Tasman vanaf onze slaapplek.

Sochtends om 7 uur naar Lake Matheson gegaan om de zonsopgang te zien achter Mt. Cook. Dit was super mooi, omdat het water sochtends zo glad als een spiegel was hadden we een hele mooie reflectie. Na de sunrise terug gegaan naar Franz-Josef Village waar Jonathan een skydive ging doen. In de tussentijd heb ik een biertje gedronken en wat muziek geluisterd in de zon met een mooi uitzichtje. Savonds ergens aan een riviertje gecampeerd en buiten gezeten met een vuurtje.
Sochtends wat toast geroosterd boven het vuur en verder gegaan richting Haast en de weg naar Wanaka, met onderweg wat stops voor watervallen en riviertjes. Savonds ook vlak bij Wanaka gecampeerd.

Sochtends weer verder gegaan richting Queenstown, onderweg nog wel even gestopt voor een winetasting en weer verder gegaan. Ook nog even een tijdje staan kijken bij bungeejumpende mensen bij het eerste bungeejump punt ter wereld en daarna doorgereden naar Queenstown, waar een cricketgame was tussen Engeland en Nieuw-Zeeland.
Hier een tijdje zitten kijken en maar weer verder gegaan, aangezien cricket ongeveer net zo veel kijkplezier geeft als Curling, Snooker of ganzebord. Nog eventjes rondgekeken in Queenstown en een slaapplek gevonden aan het meer.
Sochtends pannekoeken gebakken, daarna even geskypt en verdere info gezocht over wat we de dagen erna konden doen. Besloten om boodschappen te doen en richting Te Anau te gaan in de Fiordlands.
Vlak bij Te Anau bij een meer gestopt een beetje gefrisbeet, gebiert, gekaart en geslapen.
De volgende ochtend vertrokken richting Milford Sound, het noordelijkste toegankelijke punt van de Fiordlands. Onderweg nog wel een wandeling gemaakt naar Key Summit met wat mooie uitzichten over de hoge bergen. Later nog naar Milford Sound gereden, helaas was het zo bewolkt dat het uitzicht nogal tegenviel. Hier nog ergens op een camping geslapen.
De volgende dag nog naar Lake Marian gewandeld, en een hele frisse douche genomen in dit gletschermeer. Hierna terug naar Te Anau gereden en verder naar beneden gegaan. Onderweg nog gestopt bij een grottenstelsel, waar je zelf doorheen mocht klimmen met je zaklantaarn. dit dan ook gedaan en het viel niet mee, soms met nauwe doorgangen, door het water en soms kruipen. Nog wel een aantal glowworms gezien, als was het niet zo spectaculair als de eerste keer. Savonds ergens aan de zuidkust op een duin geparkeerd en gaan slapen.

Nu zit ik in Invercargill en gaan we via de kust terug naar Christchurch, waarvandaan ik de 15e terug naar Auckland vlieg.

Dat was het wel weer, bedankt voor de reacties en tot horens

Cheers!