Hobart naar Wellington

Inmiddels ben ik al weer eventjes in Nieuw Zeeland, maar de laaste keer dat ik wat schreef was ik nog in Tasmanie. De laaste paar dagen in Tasmanie heb ik me vermaakt in Hobart. En ben nog een dagje naar Richmond geweest een dorpje in de buurt van Hobart wat een van de eerste steden van Tasmanie was. De dag na Richmond ben ik nog naar Bonorong geweest. Dit was een dierenopvang waar ze probeerden de Tasmaanse duivels te helpen. Aangezien zo’n 80% van de Tasmaanse duivels besmet is met een tumorziekte dreigt de gehele populatie uit te sterven. In dit park proberen ze een gezonde populatie op te laten groeien die vrij zijn van tumors om ze dan weer ergens in het wild vrij te laten. Verder liepen er nog een hoop kangaroos, wallabies en andere dieren rond en zaten er een hoop kakatoes die gewond waren.

De volgende avond ben ik terug naar Melbourne gevlogen en met enig geluk nog een hostel gevonden die een bed over had. Het was namelijk nogal druk in Melbourne ivm de Australian Open finale. Mijn laaste dag in Melbourne ben ik nog met Marlou naar het Visual Arts museum geweest, museum over fotografie, film en videogames .
Nadat we ons hadden vermaakt met het spelen van Lemmings, Tetris, Mario en springen in een Matrix-slowmotioncamera ding, op zoek gegaan naar iets te eten. Uiteindelijk werd ergens in Chinatown, bij een (wat een verassing) Chinees. Savonds nog wat gebiert in het hostel en afscheid genomen.

Sochtends vroeg de trein genomen naar Sydney, dit duurde 11 uur dus dat was ook alles wat ik die dag gedaan heb. De dag erna was het Australia Day, de nationale feestdag van Australie waarop ze vieren dat ze Australier zijn? Dit betekende live muziek in de parken en een relaxte sfeer. Savonds nog met Frida, waar ik de Great Ocean Road mee heb gereisd afgesproken aangezien zij toevallig ook in Sydney was. We zijn naar de Harbour geweest waar een grote vuurwerkshow was. De 2e keer in Sydney en weer een vuurwerkshow, lucky me .
De volgende dag was niet heel bijzonder denk ik, mijn papieren geheugen zegt:
‘een hele regenachtige dag’….
Dat zal het dan ook wel geweest zijn. De volgende dag was wederom een hele regenachtige dag. Er ging op dat moment een tropische storm door Queensland met hevige overstromingen dus kreeg ik in Sydney daar ook nog een staartje van mee. Ondertussen waren de bosbranden rondom Melbourne nog steeds verre van onder controle, heel bijzonder dus. Savonds nog wel even een biertje wezen doen in de bar van het hostel, aangezien je maar 4 dollar betaalde voor een biertje en dat is bijna gratis voor Australische begrippen!
Hierna heb ik me nog 2 dagen in Sydney vermaakt met een beetje rondkijken, bankzaken regelen, fotos maken enz.

Ook nog een dagtripje gemaakt naar de blue mountains. Sochtendsvroeg de trein richting de Blue Mountains genomen, dit natuurgebied ligt 1,5 uur buiten Sydney en heeft supermooie uitzichten over Canyons, watervallen en de 3 Sisters. Het eerste punt was de Wentworth Falls, een uurtje lopen voor een 60 meter hoge waterval in een diepe canyon, was super mooi!
De tweede stop was bij de 3 sisters, 3 door erosie afgesleten rotsen die wat weg hadden van 3 zusters. Helaas is dit ook verreweg het meest toeristisch, dus moest ik me een weg slaan tussen de tourbussen en de bijbehorende fotoklikkers, na zelf eventjes te hebben gekeken maar weer snel verder gegaan naar mijn laaste stop, Blackheath. In Blackheath heb ik nog een stukje gelopen door een gedeelte van de aangelegde track om vervolgens weer terug te gaan naar Sydney.
De laatste dag in Sydney ben ik nog even bij Bondi Beach wezen kijken, het beroemdste strand van Sydney, helaas regende en waaide het heel hard dus heb ik hier niet te lang rondgehangen.

De ochtend erna, de trein naar het vliegveld genomen om naar Auckland te vliegen. Dit was maar een kleine 3 uurtjes dus dat was prima te overzien. Nadat mijn tent met grondig geinspecteerd was bij de douane, mocht ik verder en heb een bus naar de stad genomen. Hier een hostel gezocht, supermarkt gezocht, wat eten gemaakt en savonds in het bioscoopje van het hostel gezeten.
De volgende dag met Jonathan afgesproken in MacDonalds (of Macca’s zoals ze het hier noemen), om misschien samen door Nieuw-Zeeland te reizen. Besloten om voor auto’s te gaan zoeken op internet en wel te kijken waar het schip strand. Vrijwel de hele dag in de bibliotheek besteed met autos opzoeken, mensen bellen en een afspraak maken voor de volgende dag om te komen kijken. Later die middag nog 1 auto bekeken van een vent die in het centrum van Auckland woonde, proefritje gemaakt en gezegd dat we hem terug zouden bellen de volgende dag. Savonds nog wat in het bioscoopje gehangen met een paar biertjes.

De volgende dag vroeg opgestaan om het drukke schema van alle te bekijken auto’s af te krijgen. Helaas heeft Auckland een waardeloos opebaar vervoer systeem, met allerlei verschillende maatschappijen waardoor niks op elkaar aansluit (en het een klein vermogen gaat kosten). Besloten om de man van de vorige dag te bellen of hij de door ons gevraagde WOF (apk) en registration had laten vervangen en dat we als dat zo was zijn auto wilde kopen. Dit bleek zo te zijn, dus de man zijn 1500 dollar gegeven, alle papieren geregeld en verzekering enz, enz, enz en toen was de dag om.

De dag erna vertrokken richting Whangarei in het noorden. Hier onze eerste stop gemaakt bij de Abbey Caves, meerdere grottenstelsels die vrij zijn van toeristen, waar geen paden zijn en waar je zelf met je zaklamp door heen moet klauteren of waden op sommige stukken. Nou klimmen en klauteren zelf natuurlijk al geweldig, maar helemaal als je je zaklamp uitzet het hele plafond van de grot vol me glowworms blijkt te zitten, net alsof je naar een sterrenhemel kijkt!
Na de Caves doorgegaan naar de Whangarei Falls wat rond te lopen en fotos te maken. Voor het donker nog een verlaten strandje gevonden om wat eten te koken achter in de stationwagon, de sunset te zien en te gaan slapen.
Sochtends vroeg wakker geworden en vertrokken naar Russel, hier de ferry naar Opua genomen en nog even bij de Harura Falls gekeken. Weer een strandje gevonden om te slapen, helaas was er een tsunami waarschuwing voor die nacht omdat er aarbeving in de Solomon Island was geweest. Het strand dus maar verlaten en landinwaards gereden om een afgelegen plek te vinden aan lake Omapere, hier weer gekookt en geslapen. Snachts nog wel een keer wakker geworden van het luchtalarm wat blijkbaar voor de tsunamie was. Sochtends naar het dorpje gegaan van de tsunamie en er bleek niks aan de hand te zijn, geen druppel extra water ergens, het alarm zal dus wel een mysterie blijven.

In dit dorpje hebben we een kajak gehuurd om wat eilandjes in de Bay of Island te bezoeken. Hier hebben we ons dus vermaakt met een dagje kajakken op de zee, gestopt op een prive strandje om te lunchen. Na het eten weer verder gekajakt naar onze campingplaats ergens in Aroha island. Hier op de campsite gekookt en savonds wat biertjes gedronken met een paar ander campers. De volgende dag met spierpijn begonnen aan de terugtocht naar het vaste land. Na een uurtje of 4 peddelen aangekomen en de spullen ingeleverd, de auto gepakt en naar Rangiputa op het Karikari Penisula gereden om daar te overnachten.

De volgende ochtend wilden we vroeg weg gaan om naar Cape Reinga te gaan het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland, helaas dacht de auto daar anders over en weigerde deze te starten. Uiteindelijk bleek er een kabel van de accu niet helemaal goed vast te zitten, dus even van een vriendelijke camper een bahco geleend en problem solved! Dus toch vertrokken naar Cape Reinga, hier naar het uitzichtpunt gelopen waar je de Tasman Sea en de Pacific samen ziet komen. Nog een half uurtje rondgelopen naar een uitzichtpunt om vervolgens terug te gaan naar de auto. Aangezien onze geweldige Honda Partner een 4 wheeldrive is konden we nog een gedeelte over de 90 mile beach rijden, wat natuurlijk veel leuker is als over de normale weg. Aan het einde van de 90 mile beach waren zo’n 30 meter hoge duinen waar je kon sandboarden, wat eigenlijk een bodyboard is. Hier ga je dus op liggen en dan zo snel mogelijk naar beneden glijden en dat gaat nog best snel ook!
Na het sandboarden naar Mitimiti gereden waar we een verlaten strand vonden en poging hebben gedaan om een brood te bakken in de pan. Dit was niet echt een groot succes, maar het had in ieder geval meer smaak dan het droge witte toastbrood wat ze hier eten.

Na Mitimiti verder naar het zuiden gereden, overgestoken met de ferry en naar het Kauri Forest gegaan. De Kauri bomen zijn enorm groot, de grootste de Lord of the Forest was zo’n 50 meter hoog en 14 meter dik. Hier hebben we nog een paar van de iets minder grote Kauri bomen bekeken om vervolgens verder te reizen naar Clarks Beach net onder Auckland om te slapen.
Weer vroeg opgestaan (dit is niet altijd vrije wil, maar in de auto slapen is niet supercomfortabel en zodra de zon opkomt slaap je ook niet echt meer) om naar Raglan te gaan, een klein surfstadje aan de kust. Hier 2 surfboards gehuurd, in de auto geladen en naar het strand gereden om 4 uurtjes te surfen. Hierna naar Hawitara gereden om een plek te vinden om te koken en te slapen.

Begonnen aan de weg naar het Tongariro National Park waar we een vulkaan willen gaan beklimmen. Onderweg nog even gestopt in Macca’s voor wat internet en wat electriciteit om de cameras op te laden en verder gegaan naar Okahune. Hier wat biertjes gekocht en een film gekeken in de auto en weer gaan slapen.
Sochtends in Okahune even in de bibliotheek wat info opgezocht over de hike die we wilden doen, om vervolgens naar Whakapappa te gaan. Hier nog een wandeling van 2 uurtjes gemaakt naar een waterval en een slaapplek gezocht.

De wandeling die we wilden doen, de Tongariro Alpine Crossing was maar gedeeltelijk mogelijk aangezien 1 van de 3 vulkanen in November uitgebarsten was.
Dit kwam op zich wel aardig uit want nu spaarden we een dag uit die we ergens anders weer kunnen gebruiken. We zijn om een uur of half 9 begonnen met de klim naar boven, het eerste uur was makkelijk via een paadje langzaam omhoog. Het tweede uur was heel zwaar, al kwam dit meer omdat wij dachten het beter te weten en een andere weg namen die een hoop geklim extra betekende. Uiteindelijk boven wel beloond met een mooi uitzicht, maar dat had dan ook wat zweet gekost. Na op adem te zijn gekomen, weer terug naar beneden gegaan om op het normale pad te komen, om aan de echte beklimming te beginnen Mt. Ngauruhoe. Mt. Ngauruhoe is ook wel beter bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings en is een hele stijle vulkaan met veel los grind. De klim was dus ook 1 stap vooruit en een halve terug, met een hoop geploeter toch de top bereikt en het uitzicht was wel fantastisch!
De weg naar beneden is zoals gewoonlijk nog zwaarder en een aanslag op je knieen. Vlug de auto opgezocht, een stuk gereden en ergens geparkeerd om te gaan koken en slapen.

Next day naar Whanganui gegaan om wat noodzakelijke dingen te doen, de hoognodige was doen en een nieuwe radiator cap zoeken, aangezien de temperatuur van de auto een beetje apart deed. Toen dit allebei gelukt was door gereden naar New Plymouth om een slaapplek te vinden, hier nog een heuveltje beklommen om de sunset te zien. Sochtends wat info gehaald over de volgende hike en daarna naar de 3 rivers gegaan, een punt waar 3 riviertjes elkaar ontmoeten. Hier kon je relaxen in het gras en er hing een touw op een meter of 4 hoog boven het water waar je dus heel de middag in het water kon slingeren . Na uitgerust/gespeeld te zijn naar North Egmont gegaan om vroeg te gaan slapen.

Om 05:30 opgestaan en ontbeten om rond een uur of 6 aan de beklimming van Mt. Taranaki te beginnen. Mt. Taranaki is ook een vulkaan alleen een hogere dan Mt Doom. Mt Taranaki is 2500 en nog een beetje hoog geloof ik. De klim naar Mt Taranaki was pittig, maar niet zo zwaar als Mt. Doom. Dit kwam voornamelijk omdat Mt. Taranaki behalve los grind ook paden van cement en hout had en sommige gedeeltes moet je over de rotsen klimmen, maar dat schiet wel lekker op. Na een uur of 4 klimmen de top bereikt, hier wat gegeten, fotos gemaakt en gewacht tot de wolken weg zouden trekken. Na een tijd boven te zijn geweest weer aan de noodzakelijke weg terug begonnen, om na een uur of 2,5 beneden te komen met zere knieen maar voldaan. Na deze klim nog een kleine 300 km naar het zuiden gereden naar Otaki om te genieten van wat welverdiende biertjes en een sunset.
Vandaag de laaste 60 km naar Wellington gereden, waarvandaan we morgen de Ferry nemen naar het zuidereiland.

Dit was het wel voor nu, ik ga nog even van de zon genieten. Bedankt voor de reacties en succes in Nederland, waar het zo langzamerhand toch ook wel weer richting wat beter weer zou moeten gaan 

Cheers!